رد شدن به محتوای اصلی

بیش از دشمن، باید از سربازان ترسو و بی نظم هراسید. فیلسوف حکیم اُرُد بزرگ خراسانی


آدمیان هرگاه، پشتکار داشته اند، شگفتی ها آفریده اند. فیلسوف حکیم اُرُد بزرگ خراسانی

بجای چشم دوختن بر گذشتگان به آینده بنگرید، کار کنید... کار کنید که فَرِ ما، به داشتن فردایی بهتر برای فرزندانمان است. فیلسوف حکیم اُرُد بزرگ خراسانی

باید نگاهی فراتر به تاریخ داشته باشیم، دوران کهن چه باشکوه و چه غم انگیز... به پایان رسیده است، امروز باید در پی آفرینش افتخارات تازه برای دوران خویش باشیم. فیلسوف حکیم اُرُد بزرگ خراسانی

عکس فیلسوف - پوستر های بسیار زیبا برای دوستداران فلسفه اُرُدیسم Orodism KOZLXm


بدترین گونه خنده، لبخند به جوک های زهرآگین قومی و زبانی است. همه مردم یک سرزمین باید به هم ببالند و دستان هم را برای رشد و بالندگی بگیرند، پیش از آنکه جوی خون از پس این خنده های نفرین شده جاری شود. فیلسوف حکیم اُرُد بزرگ خراسانی

برخی از آدم های ناراست می گویند: ما تنها به سخن، دیگران را مسخره می کنیم! حال آنکه در دل دوستشان داریم، "اُرُد" به آن ها می گوید: واژه ها دارای توان بسیار هستند و رستاخیزها برپا نموده اند، واژگان خویش را به ادب بیاراییم و با بزرگداشت یکدیگر شاد شویم و به آینده امیدوار. فیلسوف حکیم اُرُد بزرگ خراسانی

جوک هایی که بر علیه زبان ها و تبارهای گوناگون ساخته و پرآکنده می شوند، به از هم گسیختگی اجتماعی منتهی می گردند. فیلسوف حکیم اُرُد بزرگ خراسانی

نظرات

ارسال یک نظر

پست‌های معروف از این وبلاگ

INTERNET

  جهان مجازی و اینترنت از دیدگاه ارد بزرگ از اُرُد بزرگ برجسته ترین متفکر و فیلسوف حال حاضر ایران در وادی های گوناگون مطالب بسیاری خوانده ایم اما نگاه او به جهان مجازی و اینترنت بسیار هوشمندانه و جالب است که در اینجا تقدیم می گردد : جهان آینده بدون اینترنت بی معناست . ساده انگاریست اینترنت را با همه داده هایش یکجا رد کنیم و یا یکجا بپذیریم . اینترنت همانند دریاست ، کسی که آن را نمی شناسد همانند کسی ست که شنا را نمی داند . ترس از اینترنت همانند نداشتن آن زیان آور است باید ناوشکن های بزرگ ساخت و بر فراز آنها پرچم کشور خویش را برافراشت . بستن سایت های درنده چشم و هوش (مستهجن) از کارهای مهم دولت هاست . برآیند نابود کردن پایگاه های آفرینشگر ، همانند ساختن مرداب است. بازده اینکار برای آفریننده و برخورد کننده زیان آور است . در اینترنت داده ها و اندیشه ها بسیار تند جابجا می شوند در برابر داده های ستیزگر باید میدان پاسخگویی را برای اندیشمندان آگاه هر کشور فراهم آورد و از چالش ها نهراسید . کشورهای افزون خواه و بیمار همواره پی...
ارسال یک نظر
بیشتر بخوانيد

بعُد سوم (آرمان نامه ارد بزرگ) فر گرد *انتقام*

● بعُد سوم آرمان نامه ارد بزرگ ● ● فرگرد انتقام ● نه هر که ستم بر دگری بتواند بی باک چنانکه می‌رود می‌راند پیداست که امر و نهی تا کی ماند ناچار زمانه داد خود بستاند . ____از:رباعیات سعدی___ واژه ی انتقام , واژه ی ترسناکیست وازآن بوی تاریکی وزشتی وبدخلقی وبددلی برمیخیزد حضرت علی(ع*) سلام میفرمایند:دربخشش لذتی ست که,درانتقام نیست. واین جمله به تنهائی گویای بسیاری ازچیزهاست که لزومی حتی برتعریف آن نیست,که بسیار واضح وروشن است که قلبی که توان بخشش داشته باشدبایدقلبی بزرگ باشدواگر جزاین بود نمیتواسنست گذشت وبخششی ازخود نشان دهدوآنکه,درفکرانتقام,است ودرچنگال خشم وکینه ها گرفتار,بی شک انسان کوچکی ست که,درکوته نگری خود,دیدگاه ی بسیارمحدودداردووسعت نگاهِ او زیادگسترده نیست چراکه,انسان کوته فکر,انتقام,راچاره راه خشنودشدن خودمیداندامااگر قلبی مهربان,داشت حتی بردشمن خود نیز نمیتوانست ازاری واردکند.عاقلان معمولا دشمنی ندارند وآنان که باینگونه بزرگان,درجنگندجزازسرحسادت وکوته نظری,وکینه نیست ودراین مقام بزرگان عالم نیز تنهابراین گروه,دل میسوزانند وآنان رابردیدگاه کوچک خودسرزنش نمیکنند وحتی دردل آنان ...
۱ نظر
بیشتر بخوانيد

بعُد سوم (آرمان نامه ارد بزرگ) فر گرد *نادان*

از:رباعیات سعدی حرص فرزند آدم نادان مثل مورچست درمیدان این یکی مرده زیر پای دواب آن یکی دانه می‌برد به شتاب *سعدی ●بعُد سوم آرمان نامه ارد بزرگ ● فرگرد نادان● ¤ سروده ی : حمید مصدق ¤ سفر نخستین با خود شبی به سیر و سفر رفتم با سایه ام به گشت وگذر رفتم با سایه گفتگوی من آن شب ادامه داشت شب با پیاله های پیاپی پایان نمی گرفت هر جام جام خاطره ای بود در دل هزار پرسش و بر لب سکوت تلخ رفتیم رود را به تماشا که او نشست با اولین ستاره شب آغاز گشته بود با اولین پیاله شب ما,شب ما را به سوی صبح سوی سپیده سحری می برد شب شهر خفته را خاموش زیر چتر سیاهش گرفته بود زاینده رود در دل مرداب می نشست که او برخاست و دستهای نحیفش را بر نرده های آهنی ساحل آویخت و سایه سیاهش بر روی آبهای روان ریخت بانگی ؟ نه ناله ای از سینه برکشید و آن سکوت کامل ساحل را آشفت چونان نسیم که برگ درختان را پنداشتی که زمزمه سایه در هیچ می نشست گفتی که واژه ها در حجم بی نهایت نابود می شدند و باز هم سکوت گفتم : سکوت چیست ؟ آری سکوت تو هرگز دلیل پایان نیست خندید : خنده ؟...نه که زهر خند خفته به لب بود این بار گویی طنین صوت می آمد از ژرف...
ارسال یک نظر
بیشتر بخوانيد